50 jaar de Warande vieren met 50 uur de Warande

SLAK is het productiehuis van theatermaker Elena Peeters en geluidskunstenaar Adriaan Severins. Toen ze zes jaar geleden terugkeerden naar de Kempen, ontstond een warme band met de Warande. In het coronaseizoen 2020-2022 waren ze hier Artist in Residence.

Adriaan: “Vorig jaar kregen we de vraag om een verjaardagsfeest voor de Warande op touw te zetten. Vroeger werden hier vaker revues georganiseerd. Heel Turnhout stond mee op het podium, het waren volkse theaterfeesten. Het mooie aan een revue is dat er verschillende disciplines samenkomen.”

Elena: “We zijn in de archieven gedoken en hebben mensen geïnterviewd. Daar kwam de spanning tussen het authentiek volkse en het authentieke avantgardistische, zoals in de uitspraak van Eric Antonis boven de ingang, naar boven.”

Adriaan: “De Warande was toen zelf nog aan het uitzoeken wat een cultureel centrum is. Terwijl dansgezelschap Rosas voor de eerste keer op het podium stond, was er tegelijk een tentoonstelling met reptielen.”

Elena: “We willen die twee, het volkse en het avantgardistische, terug met elkaar verbinden. Daarom gooien we de deuren open zodat dit nog meer een huis van het volk wordt, zonder er een pensenkermis van te maken.”

Jullie lanceerden een oproep naar artistiek talent, hoe was de respons?

Adriaan: “Overweldigend. Mensen uit de hele Kempen meldden zich aan, van alle mogelijke leeftijden, achtergronden en disciplines. We dachten eerst jury te spelen, maar uiteindelijk hebben we plaats gevonden voor iedereen die mee wil doen. Onze medewerkster Sam heeft de logistieke puzzel gelegd.”

Sam: “Het aanbod is heel uiteenlopend, van een schilderijtje aan de muur tot een volledige productie. We hebben van de 50 uur een minifestivalletje gemaakt met een programma per ruimte. En we zorgen ervoor dat er effectief vijftig uur lang iets gebeurt.”

Elena: “We vonden het belangrijk dat iedereen een waardige plaats kreeg die bijdraagt tot het geheel. Tegelijk moesten we een manier zoeken om het interessant te houden voor het publiek. Er zijn muziekoptredens maar even goed zie je de creatie van een kunstwerk of een onverwacht samenspel.”

Kunnen jullie al een tipje van de sluier oplichten?

Adriaan: “De loges worden minitheatertjes, in het literair café is plaats voor filmvertoningen en lezingen en in de kelder komt er een kunstparcours. Het overgrote deel is gratis, voor drie dingen moeten wel tickets gekocht worden: de Nacht van de Turnhoutse Poëzie in de bibliotheek, het slaapconcert in de Kuub en de feestnacht voor jongeren, met onder meer rap, reggae en indie op het programma.”

Op welke reacties hopen jullie nadien?

Elena: “Het moet één feest zijn, de Warande moet bruisen. Hopelijk gaan de kunstenaars en de bezoekers naar huis met het gevoel ‘amai, wat was dat hier allemaal?’.”

Adriaan: “Kunst is zoals het leven, je moet het echt ervaren. Zelfs in een groot huis als de Warande bots je nog op het onderscheid tussen amateurs en professionals. Dat verschil ga je tijdens de 50 uur niet zien. Wij zijn de generatie van de Kunstbende, waarin alles kon. Dat heeft een indruk nagelaten op veel jonge makers.”

Hoe voelt het om terug te keren naar de Warande?

Adriaan: “Onze residentie viel samen met de coronacrisis. We kregen vooral de tijd, de ruimte en het vertrouwen om lang op een idee te kauwen. Voor ons valt de Warande ook voor een groot stuk samen met de Houten Zaal. Daar testen we onze voorstellingen uit, houden we onze premières. De akoestiek is er ook goed, ik heb er mijn eerste plaat opgenomen.”

Elena: “Toen we terug kwamen naar de Kempen, kregen we de tip om ergens onze vlag neer te planten zodat dat onze uitvalsbasis kon worden. Het is een luxe om een huis als de Warande achter je te hebben.”

tekst: Wouter Adriaensen 

naar de voorstelling