IKRAAAN maakt op 'Schemerlicht' komaf met traumatische jeugd. "Muziek moet mij filteren en helen"
In hypnotiserende soundscapes verweeft IKRAAAN – voluit Ikraan Mohamed Haji (26) – melancholische melodieën en ongefilterde teksten. Brihang, Zwangere Guy en Amenra zwaaien met lof. Studio Brussel roept haar in 2020 uit tot finalist van De Nieuwe Lichting. Het KMSKA benoemt haar in ‘22 tot artist in residence. Met het debuutalbum ‘Geestelijke Gezondheidszorg’ verwerkt deze dochter van Somalische ouders een traumatische jeugd, als gevolg van een toxische familiedynamiek. Met opvolger ‘Schemerlicht’ recht ze de rug.
Jouw muziek wordt omschreven als een mix van soul trap, R&B en hiphop. Hoe bepaal je welke invloeden je in een nummer verwerkt?
IKRAAAN: “Ik maak gewoon wat ik maak en wil niet klinken zoals iemand anders. Voor mijn eerste EP ‘Happy Pill’ zocht ik op internet naar beats. ‘Geestelijke Gezondheidszorg’ is ontstaan in 2019, nadat iemand die heel dicht bij mij staat in een psychose was geraakt. Heftige gevoelens namen mij over. Woorden en melodieën gaven zichzelf vorm. Met ‘Schemerlicht’ wou ik bewuster een album creëren over hoop en jezelf weer opbouwen. Met mijn beste vriendin ben ik beginnen experimenteren. De manier waarop zij beats en producties maakt, heeft de richting bepaald. Nu breng ik echt iets dat in het Nederlands niet bestaat. Mensen worden instant gelukkig van de positieve sfeer.”
Je zingt zowel in het Nederlands als in het Somalisch. Wat betekenen deze Afrikaanse roots voor jouw identiteit als artiest?
IKRAAAN: “Die vormen een manier om mezelf te uiten. Ik ben weliswaar in België geboren, maar opgegroeid met Somalische muziek uit de jaren ’80. Dat was heel verrijkend voor mij als kind, maar omdat er thuis van alles aan het gebeuren was, zat ik niet echt in die cultuur. Als volwassen eerstelijnsimmigrant die zelf muziek maakt, kan ik die meer intentioneel beleven. In combinatie met de Senegalese en Franse roots van mijn groepsleden creëer ik een unieke vibe. Hun trommels hebben echt iets in mij geactiveerd.”
Hoe belangrijk vind je het om in je muziek persoonlijke teksten over gevoelige thema’s zoals afkomst en mentaal welzijn te kunnen delen?
IKRAAAN: “In mijn muziek wil ik zo vrij mogelijk zijn, niet liegen en mijn kwetsbaarheid inzetten. Want wat is de waarde ervan als die niet reflecteert wat er echt in mij omgaat? Andere artiesten gebruiken een masker, ik niet. Muziek moet mij filteren en helen. Mijn zwart-zijn en autisme zijn factoren die mijn leven moeilijker maken en veel energie vragen. Muziek is een vlucht van alle ellende die ik heb meegemaakt. Ik moet creëren om verder te kunnen met mijn leven. Sinds mijn vijftiende heb ik als een bezetene gewerkt om te kunnen staan waar ik nu sta.”
“Mijn hele leven heb ik weggerend van dingen die ik niet wilde. ‘Rennen, rennen, rennen, zie dat je wegkomt’, zoals ik zing in ‘Zie Dat Je Wegkomt’. Toen ik thuisloos was en het niet meer zag zitten, heb ik ‘Ik Vang Je Op’ geschreven. Nooit had ik voor mezelf een toekomst vooropgesteld. Ik kom uit een thuissituatie die ik niet eens had moeten overleven. Na ‘Geestelijke Gezondheidszorg’ ben ik suïcidaal geweest. Dat ik hier ben geraakt en nog zoveel liefde in mij heb, vind ik een wonder. Voor alles wat nu goed gaat, heb ik moeten zweten en lijden. Maar nu ben ik wel wie ik ben; iemand op wie ik trots mag zijn, met alle gebreken en imperfecties."
Waar zie je jezelf over vijf jaar als artiest?
IKRAAAN: “Ik wou altijd muziek maken en op een podium staan. Is dat exact gegaan zoals mijn ego verwachtte? Nee, maar net daarom vind ik dit nog meer waardevol. Mocht ik andere keuzes hebben gemaakt in mijn uitspraken en mijn zijn, dan was ik mogelijk al verder geraakt. Maar zou ik dan IKRAAAN zijn, en nog steeds zo innovatief? Nee, je moet gewoon zijn wie je bent. De jongere versie van mij zocht misschien de liefde van het publiek om te kunnen bestaan. Nu wil ik vooral mezelf niet verloochenen. Roem en rijkdom brengen toch alleen maar problemen met zich mee.”
Wat hoop je dat mensen uit je muziek en concerten meenemen?
IKRAAAN: “Dat ze beseffen dat ze authentiek moeten zijn. Veel mensen zijn uitgeblust, nemen drugs of verlaten het leven omdat ze de verwachtingen en de snelheid van de maatschappij niet aankunnen. Onze samenleving is ziek, onrechtvaardig, onethisch en corrupt. Wat ik wil meegeven, is: klem jezelf niet af. Probeer om te gaan met je gelaagdheid en je persoonlijke uitdagingen, ongeacht hoe anderen die zien.
Niemand kan het leven voor jou leven. Je moet je eigen redder zijn. Verlies jezelf niet. Zolang je jezelf in de spiegel herkent, leef je.”
tekst: Gunter Jacobs
IKRAAAN op vrijdag 24 januari om 20.15 uur in de Kuub (zittend).