In residentie: Elena Peeters
In 2021 ging Elena in première met 'Begin', het eerste deel van een trilogie. Momenteel werkt ze in de Warande aan deel twee, getiteld 'Ertussen', dat in april het levenslicht zal zien. In aanloop van de première, stelden we vijf vragen aan Elena.
Waar haal je inspiratie uit?
Elena: Mensen zijn mijn inspiratie. En dan in het bijzonder het kleinmenselijke. De gewonigheid van de dingen. Het is fijn om het gevoel te hebben dat alles er al is, dat ik niets hoef te verzinnen. De poëzie is zit in het alledaagse om ons heen.
Wat is je eerste herinnering aan de Warande?
Elena: Ik ren met Joy door de gangen om en rond de schouwburg, leer het kopieerapparaat gebruiken met briefjes waarop we ‘ik eis ijs’ geschreven hebben en geef met heel veel trots en een rood hoofd bloemen (op het podium!) aan Belle Perez na haar optreden.
Waar ben je trots op?
Elena: Ik ben van Antwerpen naar Rome gewandeld in 102 dagen. Dat is niet meer dan de ene voet voor de andere zetten, en dat dan telkens opnieuw. Je moet er gewoon even tijd voor nemen, en ik ben heel dankbaar dat ik dat heb gedaan toen ik 22 was. Het heeft me ontzettend veel gebracht, zowel op kleine als op grote schaal. Er is echt een voor en na de tocht, en hoewel het bijna tien jaar geleden is draag ik die ervaring nog iedere dag met me mee.
Heb je een geheim talent?
Elena: Ik denk dat ik goed ben in mensen zien in hun volledigheid. Ik probeer altijd verder te kijken dan wat er aan de oppervlakte zit, zal niet snel iemand beoordelen op basis van een eerste indruk. En hoewel ik me er bewust van ben gaat dat eigenlijk vanzelf, daar ben ik heel dankbaar voor.
Naar welke artiest kijk je op?
Elena: Spontaan denk ik aan Kyoko Scholiers, omdat zij het talent heeft om voor elk verhaal dat ze wil vertellen de juiste vorm vindt, en dat kan gaan van een telefoonhokje ergens op een dak tot een volledige opera. Het loslaten van een vast format en buiten het vertrouwde durven treden bewonder ik.