PARADE

In deze rare, hebzuchtige, kwade, egoïstische tijden. Stel je voor. We hebben een stoet van kwetsbare mensen. Eén voor één bieden ze de wereld een geschenk aan. Iets waarvan ze overtuigd zijn dat de wereld er beter van wordt. Misschien is het een lied. Misschien een voorwerp dat ze hebben gekregen van hun vader. Of iets wat ze meegebracht hebben van hun vaderland. Het is dierbaar, heel dierbaar. En toch willen ze het als geschenk geven. Aan die ene persoon die ze dankbaar zijn. Die ene persoon die ze maar 1 keer hebben gezien maar die een onvergetelijke indruk liet. Die ene klootzak die hen voor het leven heeft getekend. Het kind dat ze verloren hebben. Die ene geliefde. Of misschien willen ze het aan de wereld geven. Aan de wereld van morgen. Een parade van mensen met geschenken. Waardoor de wereld misschien – maar misschien ook niet – één millimeter mooier wordt.